Noah Kagan’ın “Why I got Fired from Facebook (a $100 Million dollar lesson)” adlı yazısını önemli tecrübeleri ve renkli üslubundan dolayı Türkçe’ye çevirip sizinle paylaşmak istedim. Yazının orjinalini buradan bulabilirsiniz. İyi okumalar!
Neden Facebook’tan Kovuldum? (100 Milyon Dolarlık Ders)
Bu soruyu cevaplamaktan yoruldum, o yüzden bu yazıyı yazmayı ve insanlara bunu göstermeyi tercih ederim.
Tersten başlayayım.
“Küçülüyoruz” ya da “Seni Gönderiyoruz” diye de bilinen kovulduğum günün her detayını anlatabilirim.
Her zaman olduğu gibi patronumla kahve içmeye gittiğimi düşünüyordum ve masada tesadüfen Matt Cohler’in oturduğunu gördüm. (şaşırtıcı bir biçimde)
Bir şeylerin yanlış olduğunu biliyordum. Matt haberi hemen verdi ve kelimeler ağzından çıkarken resmen ölüm-şoku yaşadım. Benimle birlikte ofise kadar yürüdüler, laptopumu ve cep telefonumu aldılar.
Sonra telefon açmak için bir Verizon dükkanına gittim ve (o sıralardaki) kız arkadaşımı aradım. Daha sonra da Facebook’tan 6 kişiyle paylaştığım eve gittim.
CRX’ımdaki tüm eşyalarımı topladım, sigara paketinin yarısını balkonda tüttürdükten sonra arkadaşım Johnny’nin evine gittim. Haberi anneme vermem biraz zaman aldı ve birkaç gün Johnny’nin kanepesinde yattım, teşekkürler Johnny!
O akşamdan sonra evde barbekü yapıyorduk ve herkes bana işimin nasıl gittiğini soruyordu.. Garip..
O akşam kendimden geçinceye kadar içmeye devam ettim ve tüm bunların kötü bir rüya olması için dua ettim.
O zaman için hayatımdaki önem sırası şu şekildeydi:
1- Facebook
2- Kendim
3- Yemek / Kalacak Yer
4- Kız Arkadaşım
5- Ailem
6- Arkadaşlarım
Açıkça söylemek gerekirse Facebook benim her şeyimdi.
Sosyal çevrem, kimliğim ve beni ben yapan her şey bu şirketle ilgiliydi.
Peki ne halt etmiştim de bu hale gelmiştim?
Daha 2 ay önce terfi almıştım!
Bu benim ilk defa kovuluşumdu ve depresyondan kurtulmam 1 senemi aldı.
—————————————————————————————
2 seneden fazla AppSumo’da çalıştıktan sonra sonunda anladım ki Facebook beni göndermekle doğru kararı almış.
Bir çalışanı işe alacağınız zaman 3 çeşit çalışan tipi vardır:
1-Yetişen: Şirket küçükken işe başlayan ve şirket büyürken yeteneklerini geliştiren kişilerdir.
2-Gösterici: Şirketin o anki zamanı için iyi olabilecek ama ileride şirket için pek de iyi olamayacak kişilerdir.
3-Emektar: Daha önce o işi yapmış ve şirketinizde de aynı işi yapması daha kolay kişilerdir.
Ben Facebook’ta “Gösterici”ydim. 30 kişilik şirketteki o kaosu çok harika bir şekilde idare ettim. (Şirketteki ilk günümde ilk patronumun ve 2 ay sonra da ikinci patronumun kovulduğundan bahsetmiş miydim?)
Hafızalarımız bizi her zaman aldatsa da bu durumdan biraz rahatsızdım. Eski sevgilinizle geçirdiğiniz zamanların ne kadar güzel olduğunu hatırlar mısınız hiç? Fakat gerçekte onunla geçirdiğiniz berbat zamanlar da vardır..
Adapte olamayışımın nedenleri şöyleydi:
1- Kibir. Dikkat çekmek istiyordum. Kendimi Facebook’un önüne koydum. Ofiste etkinlikler düzenledim, dikkat çekmek için bunları blogumda yayınladım ve markayı ona kattığım değerden çok daha fazla kullandım.
Çıkardığım Ders: Ünlü olmak için en iyi yol harika işler çıkarmaktır. Bu kadar. Blog yazma, network kurma vs değil.
2- Pazarlama. Facebook’u profesyonel pazara (microsoft, dell vs) açmadan bir önceki gece pazarlama ekibinin planı hiçbir şey yapmadan beklemekti ve ben TechCrucn’da Michael Arrington’ a sabaha yayınlaması için Facebook’un profesyonel pazara açılacağı haberini verdim. Ama o, ürün sabah duyurulmadan önce haberi o akşam hemen yayınladı. (Ben o akşam bir daha hiç katılamayacağım Coachella’da idim). Hemen pazarlama ekibine haber verdim ve tüm sorumluluğu üstüme aldım.
Çıkardığım Ders: Pazarlama ekibinin yeni özelliklerimizle alakalı hiçbir pazarlama faaliyeti yapmadığını öğrenene kadar neyi yanlış yaptığımı dahi anlamamıştım. Pazarlama ekibinin yanında dolaşmaktansa onlarla daha içli dışlı olmam gerektiğini öğrendim.
3- Yetenek. Yukarıda da belirttiğim gibi bir iş yapılması gerektiğinde ben oradaydım ve o işi hallederdim. Devasa tablolar oluşturmaya ve daha geniş katılımlı büyük toplantıları organize etmeye ihtiyaç duyduğumuzda sınıfta kaldım ve kısa bir süre sonra da kovuldum.
Çıkardığım Ders: Zayıf yönleriniz sizi işinizde engelliyor mu diye bir düşünün. Örneğin, planlamada ya da ürün geliştirmede o zamanlar çok iyi değildim. O zayıflıklarınızı güçlendirin ya da başka bir pozisyona geçin. Ayrıca, düzenli olarak kendinize şirketi nasıl daha değerli kılabilirim diye sorun. Eğer bunu yaparsanız asla kovulmazsınız. (Gerçekten aptalca birşey yapmadığınız müddetçe ya da şirket sektörden çekilmeye karar vermediği müddetçe)
Dünyadaki her insanın süper güçleri vardır. Ben benimkilerin satış, pazarlama, uygulama, taco yemek ve espri yapmak olduğunu fark ettim.
Büyüdükçe daha sabırlı ve planlamada biraz daha iyi oldum. Daha büyük gruplarla daha iyi bir şekilde çalışmaya başladım. Şimdi Facebook’ta ürün yönetimi için iyi bir seçim mi olurdum? Muhtemelen. Bir daha orada çalışır mıydım? Kesinlikle hayır.
En nihayetinde şimdi birini işe alacağım zaman “vaad edilmiş topraklara” daha önce gitmiş ve geri dönüp bize anlatabilecek birilerini arıyorum. Çünkü bir takım şeyleri daha önce üretmişlerdir, bilmemiz gereken pazarlamayı yapmışlardır vs.
Matt Cohler (önceden LinkedIn, Facebook şimdi Benchmark’ta ortak) Üniversite Caddesindeki kahve dükkanında o gün beni işten çıkarırken beni şirket için bir “borç, yükümlülük” olarak nitelendirdi.
Bu beni incitti. Çalışmaya başladığım şirketler ve çalıştığım insanlar için bir “varlık” olmak adına çok çalıştım.
AppSumo’da bazı insanlar işten çıkarıldıktan sonra öğrendiğim önemli şeyler:
1-Bu durum insana şirkete battığından çok daha fazla batıyor. Kovulduğumda her gün beni özleyeceklerini düşünmüştüm ama kendi işlerine devam ettiklerini öğrendim. Ve onlar için (ne yazık ki) işler daha da iyiye gider. O yüzden birini işten çıkaracağınız zaman sert olun ancak nasıl hissettireceği konusunda biraz düşünceli ve mantıklı olun. Ben herkesi bu duyguyu öğrenmeleri adına bir kez olsun kovulmaları için onları cesaretlendiriyorum. İnanılmaz bir şey ama kesinlikle çok şey öğretir.
2- HERKESİN bir yedeği vardır. Siz özel DEĞİLSİNİZ ve bu gezegende sizden daha iyi biri olduğu garanti. Bu yüzden özel olmak yerine tersi olun, çalıştığınız yerde paha biçilemez olmanın yollarını arayın. Bu bazı şeyleri içinize atmak anlamına gelmez, tersine, bazı şeylerin size açılmasını, sizi daha güvenilir ve daha değerli yapmasını sağlar.
3- İnsanların çoğu işten çıkarıldıkları zaman artık zamanı gelmiş olduğunu bilirler. Bilinçaltlarının onlara söylediklerini kabul etmek istemeyebilirler fakat onun doğru olduğunu ve onları daha iyi olmaya itecek kapıları açacağını bilirler. Bu kişileri bir kenara atmaktansa onlar için neyin iyi olduğunu görmek için onlara rehberlik edin ya da onlarla çalışın.
İnsanlar beni dinlerken veya CV’mi okurken her şeyi muhteşem tecrübelerden ibaret olarak görüyorlar ancak ilginç ve derin ayrıntılarda tatsız kısımlar da var.
Facebook, profesyonel olarak yetiştiğim en iyi yerdi. Bu kadar zeki insanlarla hiç bir arada olmamıştım. Odadaki en zeki insanın ben olmadığımı hiç bu kadar sık hissetmemiştim.
Tüm bunlar bana toplamda yaklaşık 100 milyon dolara mâl oldu. Aynen öyle. Sonunda, artık orada bulunmadığım için kazandığım tüm tecrübeleri ve şuan geldiğim noktayı takdir ediyorum.
Başarılı bir insanın / girişimcinin gerçek değeri zorluklarla nasıl mücadele ettiğiyle ölçülür.
Lisedeki tiyatro hocamın sahneden ağlayarak çıktığım gün bana söylediği gibi “Elde ettiğin tecrübenin sonucu değil ondan ne öğrendiğin önemlidir”.
